Albert Einstein 1879–1955
 |
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είναι ευρέως σεβαστός ως ένας από τους σπουδαιότερους επιστήμονες που έζησαν ποτέ. Ολόκληρη η εργασίας του τείνει σε ένα υπέρτατο στόχο: στην κατανόηση της ενότητας που βρίσκεται κάτω από την πολλαπλότητα της φύσης.
Η θεωρεία του της ιδιάζουσας σχετικότητας (1905) έδειξε την ενότητα που βρίσκεται κάτω από την ύλη και την ενέργεια και το φως και το χρόνο. Η θεωρεία του της γενικής σχετικότητας (1916) έδειξε την ενότητα βαρύτητας και επιτάχυνσης, σώρου και χρόνου, και ύλης και χώρου.
|
Ο Αϊνστάιν άλλαξε σημαντικά τον τρόπο που σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας και το σύμπαν. Πέρασε το τελευταίο μισό της ζωής του προσπαθώντας να αναπτύξει μια θεωρεία ενός ενοποιημένου πεδίου, μια περιγραφή του ενός πεδίου το οποίο, αισθάνθηκε με σιγουριά, βρίσκεται από κάτω και προκαλεί την ανάδυση όλων των δυνάμεων στη φύση. Επέμενε παρόλη την κριτική των συναδέλφων του φυσικών.
Όπως εξελίχθηκε, δύο από τις τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης (η ισχυρή και η ασθενής πυρηνικές δυνάμεις) δεν ήταν καλά κατανοητές επί αρκετές δεκαετίες μετά το θάνατο του Αϊνστάιν, ούτε είχαν διαθέσιμα τα μαθηματικά εργαλεία για να επιτύχουν την ενότητα που έψαχνε.
Παρόλο που ο ίδιος ο Αϊνστάιν δεν ολοκλήρωσε την αναζήτησή του, η θεωρεία της ενότητας που αισθάνθηκε διαισθητικά και που έψαχνε επιμελώς εμπνέει τη σύγχρονη αναζήτηση μιας "θεωρείας των πάντων". Αυτή η αναζήτηση είναι κοντά στην ολοκλήρωση της σήμερα, στη μορφή της, όπως αποκαλείται, υπερχορδής ή τις θεωρείες του ενοποιημένου πεδίου.
Από πού προέρχεται η πεποίθηση του Αϊνστάιν για την υποκείμενη ενότητα; Τι ήταν αυτό που ώθησε στις επόμενες δεκαετίες τη δουλειά της ζωής του, παρόλη την κριτική και την έλλειψη επιτυχίας;
Ο ίδιος ο Αϊνστάιν μας δίνει μια ένδειξη περί αυτού σε μια επιστολή που έγραψε στην Βασίλισσα Ελισάβετ του Βελγίου (1876-1965), στην οποίαν περιλαμβάνει το ακόλουθο απόσπασμα:
"Ακόμα, υπάρχουν στιγμές όπου κάποιος αισθάνεται ελεύθερος από την ίδια του την ταύτιση με τα ανθρώπινα όρια και ανεπάρκειες. Σε τέτοιες στιγμές, κάποιος φαντάζεται ότι στέκεται σε κάποιο σημείο ενός μικρού πλανήτη, ατενίζοντας με κατάπληξη τη χρυσή και ακόμα βαθιά συγκινητική ομορφιά του αέναου, του απύθμενου: η ζωή και ο θάνατος ρέουν σε ένα, και δεν υπάρχει ούτε εξέλιξη ούτε πεπρωμένο, μόνο ύπαρξη." (1)
Εδώ ο Αϊνστάιν περιγράφει εμπειρίες, που προφανώς είχε, μιας υποκείμενης πραγματικότητας της ζωής - όχι μόνο πέρα από χώρο και χρόνο αλλά πέρα από ζωή και θάνατο, πέρα από εξέλιξη και πεπρωμένο. Και τι εμπειρία είχε σε εκείνο το επίπεδο; "Μόνο ύπαρξη", μας λέει.
 |
Τα λόγια του Αϊνστάιν φέρνουν στο νου τη διδασκαλία του Μαχαρίσι, ότι στη βάση όλης της ζωής, εσώτερης και εξωτερικής, υπάρχει ένα πεδίο καθαρής ύπαρξης, "καθαρού είναι", όπως το ονομάζει από παλιά - ένα ανεκδήλωτο πεδίο καθαρής συνειδητότητας, απεριόριστης διάνοιας και δημιουργικότητας. Αυτό το πεδίο, εξηγεί ο Μαχαρίσι, δομεί την πηγή των πάντων στο σύμπαν, όλες οι μορφές και τα φαινόμενα της δημιουργίας δεν είναι τίποτε άλλο παρά κύματα στον ωκεανό του Είναι.
|
Ο Μαχαρίσι, επί πλέον, μας παρέχει μια τεχνική για το βίωμα αυτού του εσώτερου πεδίου της ζωής. Αυτή είναι η τεχνική του Υπερβατικού Διαλογισμού - απλή, φυσική και αβίαστη. Όταν εμείς ασκούμε αυτή την τεχνική, η νοητική δραστηριότητα κατασταλάζει αβίαστα προς τα έσω, ο νους κινείται πέρα (υπερβαίνει) από τη διαδικασία της σκέψης και επεκτείνεται στον ωκεανό της καθαρής συνειδητότητας που βρίσκεται μέσα του - τον Εαυτό. Αυθόρμητα το σώμα κατασταλάζει σε μια μοναδική βαθιά κατάσταση ανάπαυσης, διαλύοντας το στρες και επαναφέροντας την ισορροπία της φυσιολογίας.
Αυτή η κατάσταση αποδείχθηκε ότι είναι μια τέταρτη κύρια κατάσταση συνειδητότητας, διαφορετική από την εγρήγορση, το όνειρο και τον βαθύ ύπνο. Ο Μαχαρίσι την ονόμασε Υπερβατική Συνειδητότητα και εξηγεί ότι η τακτική άσκηση της τεχνικής του Υπερβατικού Διαλογισμού - που σημαίνει η τακτική εμπειρία αυτής της τέταρτης κατάστασης - είναι το κλειδί για την ανάπτυξη των λανθανουσών εσωτερικών δυνατοτήτων καθώς και των ανώτερων καταστάσεων συνειδητότητας. Στα πάνω από 40 έτη, εκατοντάδες επιστημονικές μελέτες το έχουν φέρει αυτό προς τα έξω - τεκμηριώνοντας την αύξηση της διάνοιας και της δημιουργικότητας, την ισορροπημένη προσωπική ανάπτυξη, τη βελτίωση της υγείας, τη βελτίωση των σχέσεων, ακόμη και τη μεγαλύτερη αρμονία και ειρήνη στο γύρω περιβάλλον.
Ο Μαχαρίσι τονίζει ότι όταν εμείς υπερβαίνουμε, βιώνουμε όχι μόνο την πηγή της σκέψης αλλά τον ωκεανό της διάνοιας από τον οποίο γεννιέται και διατηρείτε ολόκληρο το σύμπαν. Αποκτάμε αυτό που αποκαλούμε "υποστήριξη της φύσης" για να εκπληρώσουμε τις επιθυμίες μας με όλο και περισσότερη ευκολία. Καθώς αναπτύσσονται οι ανώτερες καταστάσεις συνειδητότητας, φτάνουμε να αναγνωρίσουμε, ως μια άμεση εμπειρία, την έσχατη ενότητα της ζωής, την πραγματικότητα ότι τα πάντα στο σύμπαν δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια εμπειρία του ίδιου μας του Εαυτού, άπειρο και αέναο.
Ο Αϊνστάιν αναφέρθηκε σε αυτό σε μια επιστολή που έγραψε το 1950:
"Ένα ανθρώπινο όν είναι ένα μέρος του όλου, που ονομάζεται "Σύμπαν", ένα μέρος περιορισμένο στο χρόνο και στο χώρο. Βιώνει τον εαυτό του, τις σκέψεις του και τα συναισθήματά του ως κάτι διαχωρισμένο από τα υπόλοιπα - ένα είδος οφθαλμαπάτης της συνειδητότητάς του. Αυτή η οφθαλμαπάτη είναι ένα είδος φυλακής για εμάς, που μας περιορίζει στις προσωπικές μας επιθυμίες και στην τρυφερότητα προς λίγα άτομα, τα πιο κοντινά μας. Ως αποστολή μας πρέπει να έχουμε την απελευθέρωση του εαυτού μας από αυτή τη φυλακή με το να διευρύνουμε τον κύκλο της συμπόνιας μας ώστε να αγκαλιάσουμε όλα τα έμψυχα όντα και ολόκληρη τη φύση με την ομορφιά της. (2)
Η αναζήτηση της ενότητας από τον Αϊνστάιν, φαίνεται δεν ήταν μια απλή διανοητική άσκηση. Αναζητούσε να κατανοήσει, μέσα από τη μεθοδολογία της σύγχρονης επιστήμης, αυτό που βίωνε βαθιά μέσα του. Αυτή η εμπειρία, για τον Αϊνστάιν, ήταν ύψιστης σημασίας.
Το πλέον εκλεπτυσμένο συναίσθημα, για το οποίο είμαστε ικανοί, είναι το απόκρυφο συναίσθημα. Εδώ κείται το σπέρμα όλων των τεχνών και κάθε αληθινής επιστήμης. Οποιοσδήποτε στον οποίον αυτό το συναίσθημα είναι ξένο, ο οποίος δεν είναι πλέον ικανός να αισθανθεί δέος να ζει σε κατάσταση φόβου, είναι ένας νεκρός άνθρωπος. Το να γνωρίζουμε ότι αυτό που είναι αδιαπέραστο από εμάς πραγματικά υπάρχει και εκδηλώνει τον εαυτό του ως την ύψιστη σοφία και την υπέρλαμπρη ομορφιά, του οποίου οι χονδροειδείς μόνο μορφές γίνονται αντιληπτές με τις φτωχές μας δυνατότητες - αυτή η γνώση, αυτό το συναίσθημα . . . που είναι ο σπόρος των αληθινών θρησκευτικών αντιλήψεων. Με αυτήν την έννοια και μόνο με αυτήν την έννοια, κατατάσσω τον εαυτό μου ανάμεσα στους βαθιά θρησκευόμενους ανθρώπους. (3)
Το "απόκρυφο συναίσθημα" στο οποίο αναφέρεται ο Αϊνστάιν δεν υπονοεί "μυστήριο" ή "ακατανόητο". Ο όρος "απόκρυφο", η λέξη "απόκρυφο" ή "μυστικιστικό" προέρχεται από Ελληνική λέξη που σημαίνει απλά το κλείσιμο, π.χ. των ματιών. Στην τεχνική του Υπερβατικού Διαλογισμού έχουμε μια απλή διαδικασία για να κλείσουμε τα μάτια, να βουτήξουμε μέσα μας, και να βιώσουμε το πεδίο της καθαρής συνειδητότητας, το "σπέρμα όλων των τεχνών και κάθε αληθινής επιστήμης", όπως το εξέφρασε ο Αϊνστάιν - στην ουσία, το σπέρμα όλης της δημιουργίας.
Αυτό για τον Αϊνστάιν ήταν ο στόχος της ανθρώπινης ζωής:
Η αληθινή αξία ενός ανθρώπινου όντος καθορίζεται πρωταρχικά από το μέτρο και την αίσθηση με τα οποία πέτυχε την απελευθέρωση από τον εαυτό. (4)
Το "απελευθέρωση από τον εαυτό", με την κατανόηση του Μαχαρίσι, σημαίνει την υπέρβση του ατομικού εαυτού - τον εαυτό που σχετίζεται με το νου και το εγώ μας - και το βίωμα του συμπαντικού Εαυτού, του πεδίου της απεριόριστης καθαρής συνειδητότητας. Αναλαμπές αυτής της μεγαλειώδους, θεσπέσιας εμπειρίας που ώθησε την αναζήτηση του Αϊνστάιν, να κατανοήσει την έσχατη ενότητα της ζωής. Και αυτή η εμπειρία, χάρις στον Μαχαρίσι, διατίθεται εύκολα στον καθένα.
ΑΝΑΦΟΡΕΣ:
(1) Jeremy Bernstein, Einstein (New York: Viking Press, 1973), 11.
(2) Από μια επιστολή του 1950, που μνημονεύει ο Walter Sullivan στο "The Einstein Papers: A Man of Many Parts," Yew York Times, της 29ης Μαρτίου, 1972 22Μ.
(3) Μνημονεύεται στο Peter Barker and Cecil G. Shugart, eds., Μετά τον Αϊνστάιν: Τα τεκταινόμενα του Εορτασμού της Εκατονταετηρίδας του Αϊνστάιν στο Πανεπιστήμιο Memphis State University (Memphis State University Press, 1981), 179.
(4) Albert Einstein, Ο Κόσμος όπως τον βλέπω (New York: Open Road / Pholosophical Library, 2011), 10.
Πηγή:http://www.tm-gmdo.gr/index.php/greek-philoshopers/81-albert-einstein
|
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Μπορείτε ελεύθερα να γράφετε τα σχόλιά σας, αρκεί να μην περιέχουν υβριστικές λέξεις, η προσβολές για οποιονδήποτε. κακόβουλα σχόλια θα διαγράφονται μαζί με τον συγγραφέα τους.Ευχαριστώ.